SuXeed 15 jaar: een reis door de tijd

Mijn hart klopt in mijn keel als ik de deur van het kantoor van de Kamer van Koophandel in Naaldwijk door loop. Met een ingevuld registratieformulier voor het handelsregister in de hand en vol enthousiasme over mijn plannen, schuif ik aan bij het bureau van de adviseur. Even later sta ik weer buiten, Agaat Massagepraktijk rijker. Het is 3 januari 2005.

De elf maanden die volgen, worden gevuld met veel werk en studie. 20 uur per week naar kantoor in mijn nieuw verworven functie bij het IT-bedrijf, waar ik jarenlang als accountmanager werkte, ondersteunen bij een nieuwe huisstijl en andere communicatiewerkzaamheden. Bij een groot wellnessresort ervaring opdoen met het geven van veel massages achter elkaar. De opleiding tot massagetherapeut volgen in losse modules, die ’s avonds en in het weekend plaats vinden. De massagetechnieken in de vingers krijgen en de theorie in het hoofd. En natuurlijk mijn praktijkagenda opbouwen. Nieuwsberichten naar de regionale media sturen, omdat mijn praktijk van start is gegaan. Advertenties plaatsen in de huis-aan-huis-kranten. En afwachten. Van sociale media heeft in die tijd nog niemand gehoord.

Vastloper

In 2003 waren we verhuisd naar een grotere woning, zodat ik mijn eigen praktijk in huis kon creëren. De verbouwing van ons huis duurde maar en duurde maar, omdat we het klussen allemaal zelf deden en naast onze drukke banen. Mijn perfectionistische ikje wilde persé vloerbedekking op de trap, voordat de eerste cliënt die trap naar mijn praktijkruimte op de eerste verdieping besteeg. Op mijn werk werd het steeds drukker, waardoor ik bijna 24 uur per dag op bereikbaarheid voor de klanten van het IT-bedrijf stond. Tot ik in oktober 2004 daarop vastliep. Benauwdheid en hartkloppingen, die ik maar al te goed kende van de burn-out die ik in 1997 had, waren de signalen dat het zo niet langer kon.

De wens om mijn praktijk te starten, was zo sterk. Maar ik wist gewoon niet hoe ik moest starten, ook al had ik me eerder al volledig laten informeren over het starten van een bedrijf. Mentaal alles op een rijtje, maar emotioneel nog niet. Een aantal gesprekken met de maatschappelijk werker van de arbodienst bracht de boel in beweging. Ik plande de dag waarop ik wilde starten en bereidde de laatste zaken voor. Wat de vloerbedekking betreft: ik hing gewoon een briefje op met ‘wij zijn aan het verbouwen, excuses voor de overlast’ en klaar. Mijn lichamelijke klachten verdwenen als sneeuw voor de zon. Ik was er helemaal klaar voor! 

 

Elf maanden

De aanmeldingen voor massageafspraken stromen binnen. Na elf maanden heb ik al zoveel cliënten die regelmatig terug komen, dat ik op mijn werk aangeef minder te willen werken. Ze willen niet meebewegen in die wens, dus een afscheid volgt. Bij het wellnessresort kan ik me niet meer conformeren met nieuwe regels en de schamele vergoedingen, dus ook daar gaat de deur dicht. De weg is vrij om helemaal op eigen benen te staan. Eng spannend, maar de uitdaging om mijn agenda helemaal vol te krijgen, geeft me de energie die ik nodig heb.

Een nieuwsberichtje naar de krant met de titel ‘Agaat Massagepraktijk verruimt openingstijden’ en binnen twee weken heb ik het doel bereikt: 25 uur per week gevuld met massages. Daarnaast natuurlijk ook de andere werkzaamheden die je als ondernemer in gezondheid mag verrichten: administratie, schoonmaken, de vele handdoeken wassen en vouwen, netwerken en marketing… en niet te vergeten het voortzetten van de studie voor massagetherapeut.

Kansen te over

In de jaren die volgen, leer ik de kansen die er liggen, te zien en te grijpen. Studiegenoten van de massagetherapieopleiding vragen mij hoe ik mijn praktijkagenda zo snel vol heb gekregen. Blijkbaar is het hebben van een marketing- en pr-achtergrond uniek in de gezondheidssector. Ik geef aan bij het opleidingsinstituut dat het onderwerp bedrijfsvoering een gemis is in de opleiding. Meteen wordt dit balletje terug gerold naar mij: “jij hebt die achtergrond en de praktijkervaring, dus jij kan dit het beste”. Misschien wel het meest passende plaatje voor die job, maar dat spreken voor een grote groep, dat zie ik nog niet zo zitten. Met een coltrui aan om de rode vlekken in mijn nek te verbergen, geef ik de eerste starterstraining aan massagetherapeuten in opleiding. De reacties zijn veelbelovend en dat smaakt naar meer. Elements Training is geboren.

Om zelf af te studeren voor de opleiding, rest me alleen nog een afstudeerscriptie maken en verdedigen. Het onderwerp ADHD trekt mijn aandacht, omdat mijn neefje de diagnose heeft gekregen en zijn moeder liever naar de homeopaat gaat dan hem medicatie te geven. Ook in mijn praktijk komen er al snel cliënten met ADHD binnen, dus de hoofdvraag voor mijn scriptie wordt geboren: wat is het effect van massagetherapie bij ADHD? In 2007 studeer ik af, na praktijkonderzoek naar de effecten van verschillende massagevormen te hebben gedaan en de conclusies daaruit te hebben beschreven en verdedigd tegenover de examencommissie. Op alle punten wordt ‘uitstekend’ de beoordeling, behalve op het onderdeel ‘afbakening van het onderwerp’. In datzelfde jaar volg ik ook een stoelmassagecursus en doe ik examen voor Medische Basiskennis, zodat ik me kan aansluiten bij een beroepsorganisatie en de consulten vergoed worden vanuit de aanvullende zorgverzekering. De praktijknaam wordt gewijzigd in Agaat Therapiepraktijk.

Voeding voor lijf en geest

Omdat ADHD een niet af te bakenen onderwerp blijkt te zijn, ga ik verder met de zoektocht. In de praktijk komt ook de vraag “wat is de juiste voeding bij …?” voorbij, op de stippeltjes in te vullen met de verschillende klachten waarmee mensen de praktijk binnen komen: rug-nek-schouderklachten, darmproblemen, ADHD / ADD, stress, burn-out, … . Ik ga op zoek naar antwoorden. In 2007 start ik daarom met de basisopleiding tot Orthomoleculair Therapeut. Ik word veel wijzer over voedingsstoffen, aanpassingen van eetpatronen en supplementen die specifiek ingezet kunnen worden bij bepaalde klachten.

Na deze opleiding begint ‘de werking van het brein’ aan me te trekken. Want je kunt dan wel heel veel over aanpassing van voeding weten, hoe komt het dat de mens tegenover me nog niet in beweging komt om die aanpassingen daadwerkelijk beet te pakken? Met mijn eigen onverwerkte bagage aan oud zeer, die vooral tijdens het ondernemen af en toe de kop op steekt, stap ik in 2009 de opleidingen E.M.D.R., Essential Coaching en Creatiecoaching in. Een studiereis naar Portugal en regelmatige trips naar de andere kant van Nederland staan op het programma om volledig door dit proces heen te gaan. En met resultaat: diepgaande traumaverwerking en het leren accepteren van aangeleerd gedrag en natuurlijke karaktereigenschappen zorgen ervoor dat ik lichtvoetiger in het leven kom te staan en meer mezelf kan zijn.

In mijn praktijk ga ik natuurlijk ook aan de slag met de geleerde oefeningen. Het maakt de cirkel compleet: fysiek (massage), mentaal (voeding en gedrag), emotioneel (ontladingsoefeningen), sociaal (jezelf kunnen zijn). Elements Coaching wordt toegevoegd en Agaat Therapiepraktijk wordt gewijzigd in Elements Therapie.

Een boek

Omdat ik heel blij word van schrijven (dat merk je wel in deze reis door de tijd) en ik daarvoor steeds vaker gevraagd word door vakbladen, ligt er nog een wens klaar: een boek schrijven. Maar waarover dan? Er komen gemiddeld 18.000 titels per jaar uit, dus het moet wel uniek zijn. Nog even in de week laten liggen dus.

In 2010 word ik uitgenodigd door een opleidingsinstituut voor craniosacraaltherapie om een meer-dan-standaard praktijkvoeringtraining te gaan geven. Ik volg eerst de basismodule om me te kunnen verdiepen in hun opleiding en ontdek dat een combinatie van de theorie over praktijkvoering, met ontladingsoefeningen gericht op de onzekerheden die de (startend) ondernemer kan tegenkomen, een passend antwoord op hun vraag is. Een nieuwe unieke combi is geboren. Ook in mijn praktijk krijg ik steeds meer ondernemers op bezoek die vastlopen op een emotionele blokkade, waardoor hun onderneming niet op gang komt.

In 2011 doe ik mee aan een ondernemerswedstrijd van een regionale bedrijvenclub. In de eerste ronde presenteer ik mijn rugzak vol met herinneringen, kennis en levenslessen, die mij gevormd hebben tot de persoon die ik op dat moment ben en die de basis van mijn veelzijdige onderneming heeft gevormd. Ik ga, weliswaar met de hakken over de sloot omdat het verhaal door de jury als ‘nogal zweverig’ wordt ervaren, door naar de halve finale.

Met het advies om mijn verhaal zakelijker in te steken, ga ik met een coach van de KvK aan de slag om me daarop voor te bereiden. Tijdens mijn presentatie en het vragenrondje van de jury geef ik antwoord op alle vragen die gesteld worden. Toch ga ik onverwachts niet door naar de finale. De negatieve kritiek op mijn onderneming, die ten overstaan van het publiek van 90 man wordt geventileerd door de juryvoorzitter op een moment waarop ik me niet meer kan verdedigen of toelichten, kan ik in mijn zak steken. Tegenover de finalisten, drie productleverende bedrijven en niet zoals ik dienstverlenende bedrijven, word ik neergezet als hobbyist. Dit moment van machteloosheid blijkt later de inspiratie voor mijn eerste boek te worden. En voor een nieuwe naam voor mijn totale onderneming: Elements to SuXeed.

In 2012 komt dat boek er. Na een periode van precies 9 maanden, van het eerste gesprek met de uitgever tot aan de officiële overhandiging van het eerste exemplaar, wordt Vrij en blij zelfstandig ondernemen geboren. Mijn eigen ervaringen, kennis vanuit gevolgde opleidingen, het toepassen van de ontladingsoefeningen tijdens trainingen en persoonlijke sessies en interviews met andere ondernemers, het zit allemaal in dit boek verwerkt tot een simpele werkmethode: de MultiKracht-methode. De hobbyist is in het boek de professioneel hobbyist geworden: de vrije en blije zelfstandig ondernemer die de zaken goed heeft geregeld en die geniet van het ondernemen en werken, alsof het een hobby is.

Veelzijdigheid

Even terug naar dat moment van machteloosheid. Ik krijg in die periode steeds vaker signalen van onbegrip uit mijn omgeving en ongevraagde goedbedoelde adviezen, die niet bij mij passen en waar ik weerstand tegen voel. Vooral het advies om te focussen op één activiteit en één doelgroep, stuit me tegen de borst. In een opleiding sociale communicatie, die ik ben gaan volgen om onder andere hiermee te leren omgaan, leer ik nog beter luisteren en doorvragen tot de kern. Om tot begrip voor de positie van de ander te komen en de ander beter te begrijpen. Hierdoor begrijp ik mezelf en mijn reacties op anderen ook veel beter.

In de loop der jaren is gebleken dat ik ‘gewoon’ veelzijdig ben. Ik gedij het beste als ik meer dan één ding in handen en om handen heb. Sinds ik volledig achter deze constatering ben gaan staan en ernaar ben gaan leven en werken, voel ik me niet alleen blij maar ook gelukkig. Blij en gelukkig zijn voor mij twee verschillende fenomenen. Ik leg nog weleens uit wat het verschil dan is, daar kan ik een boek over vol schrijven.

Kracht en verbinding

Als een kabbelend beekje dat blijft stromen, geef ik mijn veelzijdigheid in de jaren die volgen volledig de ruimte. Mijn weken zijn zeer afwisselend, met praktijkafspraken met mensen met stress en ADHD, trainingen aan ondernemers, burn-out begeleiding met werkgevers als opdrachtgever, schrijfopdrachten, lezingen over ADHD. Daar kan nog wel iets bij. Om meer collegiale samenwerking te hebben in de wereld van de natuurgerichte aanpak van ADHD, zet ik een netwerkplatform op: Anders ADHD. In de kielzog gevolgd door Anders Stress, waarbij de netwerkende collega’s gespecialiseerd zijn in stress.

Alle activiteiten nemen een vlucht en een meer passende locatie voor bepaalde activiteiten, is gewenst. Ik verhuis in 2015 naar The Greenhouse, een locatie met flexwerkplekken voor ondernemers en de mogelijkheid om gespreksruimtes en een grote trainingsruimte te gebruiken. Elements to SuXeed wordt afgekort naar SuXeed. Een dag per week ben ik in mijn praktijk thuis massages aan het geven en de overige dagen ben ik aan het werk op mijn nieuwe plek. Althans, dat is de bedoeling. Als ik na de eerste gewenningsperiode op vakantie ga, gebeurt daar iets dat mijn leven op z’n kop zet.

Keerpunt

Van alle crisissituaties die ik in mijn leven tot dan heb meegemaakt, is deze er een die me met beide benen op de grond, of beter gezegd tussen de kiezelstenen in de branding van het Griekse zeewater zet. Onze vakantie speelt zich af op Lesbos, als de grote stromen vluchtelingen uit Syrië vanuit Turkije de oversteek wagen naar het veilige Europa. Het is de week waarin de dode peuter op het strand van Bodrum gefotografeerd wordt en het verhaal erachter breed wordt uitgemeten in de media. Wij maken de ellende van deze mensen een heel klein beetje van dichtbij mee en helpen waar we kunnen.  

We komen nogal verslagen thuis van vakantie en ik vraag me af of ik de weg die ik met mijn onderneming ben opgegaan, nog wel wil blijven volgen. Het antwoord blijkt nee te zijn. Een paar maanden later rond ik mijn periode bij The Greenhouse af en werk ik weer volledig vanuit huis.

Het blijkt om meer redenen een goede beslissing te zijn, omdat onze familie ons meer dan ooit nodig heeft. Dit geeft me de kans om er voor hen te zijn en mantelzorg en ondersteuning te bieden naast mijn praktijkafspraken en geplande trainingen. Ik beëindig mijn aansluiting bij de beroepsorganisatie en stap, om een aantal duidelijke redenen, uit het zorgvergoedingensysteem. De activiteiten voor Anders ADHD en Anders Stress komen volledig stil te liggen, maar omdat niemand zich opwerpt om de beweging erin te houden door zaken over te nemen, kan ik dat laten gebeuren.

Laten gebeuren

Laten gebeuren is wel de juiste term voor de periode die dan volgt. De druk is van de ketel van het werk en de familieomstandigheden bepalen grotendeels mijn dagen. Tot ik in september 2017 echt even moet bijtanken van alle gebeurtenissen. Ik ga kamperen in Zeeland, in mijn eentje met alleen mijn fiets. Nog een laatste restje trauma uit mijn jeugd verwerken, door alleen te zijn op een onbekende plek. Hoe frappant dat even daarna de #metoo beweging op gang komt in de media, want daar is dat laatste restje oud zeer nog aan gelinkt.

De eerste week alleen kamperen is nog wat eng spannend, maar de tweede en derde week zijn vooral helemaal leuk. Vooral omdat mijn creativiteit weer naar boven komt en ik op allerlei ideeën kom om uit te werken in plannen voor de toekomst van mijn praktijk. Om de omgeving waar ik kampeerde te leren kennen, mijn boodschapjes te halen en letterlijk en figuurlijk weer in beweging te komen, pak ik mijn fiets. Ik ontdek een inspirerende wereld buiten de supermarkt, die bestaat uit stalletjes langs de weg, boerderijen, fruit- en groentekwekerijen, marktkramen en kleine winkeliers, zoals de slager en de bakker.

Vol inspiratie kom ik weer thuis. Ik ben nog een week vrij. Dit wil ik vaker doen, zo wil ik mijn eten voortaan in huis halen! Ik bedenk de naam ‘Fietsen voor m’n eten’ en start een Facebookgroep om in mijn eigen Westland de juiste adressen te kunnen vinden. Het blijkt een groot succes. Binnen drie dagen groeit de groep van 100 vrienden naar 500 leden en zo verder. Soms heel snel, vooral na weer een stukje in de media erover, soms gestaag, maar continu met een stijgende lijn. Ik laat het maar gebeuren.

Ook het aantal tips dat binnen komt, is enorm. Ik raak het overzicht in de tijdlijn op Facebook kwijt en besluit een kaart te maken en de tips daarop te zetten. Binnen twee weken heb ik de kaart op een aparte website staan en zo groeit de kaart en de groep verder. Mijn zin om te schrijven is weer helemaal terug. Elke dag schrijf ik een verslagje over mijn fietstocht, de bij elkaar gefietste buit en wat ik ervan gemaakt heb, compleet met foto’s.

 

Van hobby tot onderneming

Fietsen voor m’n eten is nog steeds een, drastisch uit de hand gelopen, hobby. Hoe maak ik van deze hobby een onderneming? Is dat wel een mogelijke stap of is een stichting een meer passende rechtsvorm? Ik ben er nog steeds niet uit. De soepfietstochten die ik organiseer in samenwerking met verschillende aanbieders, leveren geen kostendekkend inkomen op. Omdat ik geen budget heb, kan ik niet investeren in een betere website en andere communicatiemiddelen.

In juni 2018 ben ik voor een weekje werkvakantie in Salland, als ik ontdek dat het idee achter Fietsen voor m’n eten door een vrouw uit Heino onder een andere naam is ingediend in een gezondheidsverkiezing. We maken kennis en besluiten te gaan samenwerken. Vier weken later wint ze de hoofdprijs en ik kan aan de slag om de plannen voor de toekomst een duw te geven. De vernieuwde website wordt een feit en biedt mogelijkheden tot uitbreiding naar andere regio’s.

De kracht van de sociale groep op Facebook laat zich in 2019 zien door het enthousiasme van de vrijwilligers die meegaan als standbemanning naar de Huishoudbeurs en die zich aanmelden voor het stalletjesinvoerclubje, om de grote berg tips op de kaart te kunnen zetten. 

Focus of multifocus

Wat je aandacht geeft, dat groeit. Maar wat als je meer dan één talent, hobby, activiteit, dienst, doelgroep of aandachtsgebied hebt? Wat als je veelzijdig bent, zoals ik gebleken ben te zijn. Dan kun je jezelf tegenwoordig een multipotentialite noemen. Op Facebook kom ik een pagina tegen die daarover gaat, met een oproep van de eigenaar om deze pagina met bijpassende website over te nemen en voort te zetten. Een paar weken later is het een feit en heb ik letterlijk en figuurlijk het stokje overgenomen van een mooi platform om mijn visie op veelzijdig zijn, werken en ondernemen te kunnen verspreiden.

De familieomstandigheden hebben inmiddels weer een stabiele vorm aangenomen en zo komt er weer ruimte om mijn praktijkagenda te vullen. Om voorbereid te zijn op een mogelijk aankomende taak als mantelzorger en omdat ik merk dat de rek eruit is wat betreft de hoeveelheid activiteiten van SuXeed, heb ik besloten het geven van trainingen voor opleidingsinstituten vaarwel te zeggen. Om duidelijker naar buiten te zijn over de activiteiten, heb ik mijn praktijknaam uitgebreid tot SuXeed Massage & Leefstijl. Multifocus heeft ook beperkingen, vooral wanneer er onverwachte familieomstandigheden voorbij komen. Dan kan het net even teveel blijken te zijn, om verschillende ballen hoog te houden. Gelukkig merk ik dat nu sneller op en handel ik er sneller naar, waarmee ik mezelf en mijn omgeving een hoop ellende bespaar.

De toekomst

Afgelopen vrijdag, op 3 januari 2020, vierde ik het 15-jarig jubileum van mijn praktijk. De cirkel is rond, ik ben weer terug bij het gevoel dat ik had toen ik net startte. De spanning van een nieuw ingeslagen weg, is een prettige spanning. Ook wel een beetje eng, omdat je niet weet wat er komen gaat.

Mijn veelzijdigheid en de alertheid om kansen te bespeuren en te grijpen, wanneer ze zich aandienen, zorgen er voor dat ik die prettige spanning steeds weer kan voelen. Elke dag, elke sessie met een cliënt, elke fietstocht, elk netwerkgesprek is tenslotte een steeds nieuw ingeslagen weg. De onzekere momenten en het besef dat ik daar elke keer weer sterker uit kom, hebben mij het zelfvertrouwen gegeven dat ik nu heb. Als ondernemer, als gezondheidsprofessional en als mens. 

Laten gebeuren is nu mijn manier van leven en werken. En daar word ik vrij, blij èn gelukkig van! 

Bedankt!

Bedankt voor 15 jaar vertrouwen.

Voor het vertrouwen dat ik van alle cliënten, opdrachtgevers, samenwerkingspartners en doorverwijzers heb ontvangen.

Voor het vertrouwen dat ik van mijn levenspartner Maurice heb ontvangen om zelfstandig ondernemer te worden en blijven en voor de trots die door mijn familie en schoonfamilie zo regelmatig is uitgesproken.

Voor alle ongevraagde en goedbedoelde adviezen die ik heb ontvangen. En vooral die me tegen de borst stuiten, omdat ik dan besef dat deze adviezen niet in mijn hart zitten, maar uit het hart van de ander komen.

Op naar de volgende 15 jaar (en meer)…!