Bevroren

Afgelopen weekend tijdens het Voetzoekersweekend in Elspeet kreeg ik de gelegenheid om de eerste lezing te geven over MultiKracht® en het boek dat ik daarover geschreven heb voor Zelfstandig Professionals, ‘Vrij en Blij Zelfstandig Ondernemen’.

Ik was ontzettend gespannen. Niet omdat het de eerste keer zou zijn dat ik voor een grote groep sprak, want dat moment was in 2007 al eens voorgevallen.
Het was die spanning rondom het vertellen van een nieuw bedacht verhaal….
Die eerste keer dat ik deze, door mijzelf ontwikkelde, visie op persoonlijke ontwikkeling, blokkades en succesvol ondernemerschap mocht delen met de wereld….
Die spanning rondom de geboorte van iets nieuws….
En een klein beetje spanning omdat iets in mij weer gewoon wilde dat het perfect zou verlopen….

Als blokkade-eXpert voor cliënten in mijn praktijk, voor  bedrijven en voor  collega-ondernemers en als ervaringsdeskundige in het zelf doorbreken van blokkades, weet ik inmiddels wat er met me gebeurt wanneer de spanning hoog is en er weerstand uit de zaal komt: ik bevries, mijn kaak- en nekspieren spannen zich aan en het lijkt dan alsof ik op een soort automatische piloot-stand met monotone stem mijn verhaal afmaak. Bevriezing is mij als afweermechanisme niet vreemd, het komt meestal voor wanneer ik me aangevallen voel. Het is ondertussen ook een bescherming tegen pijn gebleken, waar ik onbewust handig gebruik van heb gemaakt.

Dit keer werd ik mij heftig bewust van een ander fenomeen: bevriezing wanneer het grootste deel van de zaal juist positieve feedback geeft. Mijn brein is de afgelopen dagen behoorlijk in de weer geweest met het op een rijtje zetten van alles wat er gebeurd is en het emotioneel verwerken van wat er nog tussen mij en ‘het genieten van’ instaat. Het lijkt geprogrammeerd te zijn om niet te kunnen geloven dat er mensen zijn die openstaan voor mijn ideeën.

Het Voetzoekersweekend heeft zich tot nu toe bewezen als een uitermate geschikte kweekvijver om nieuwe dingen voor het eerst te doen. Het was de vierde keer dat ik deelnam aan het weekend om een workshop of lezing te geven aan de voetreflexologen die bij beroepsvereniging BER zijn aangesloten. Al vanaf de eerste keer voelt deze groep als een grote familie waar ik een weekend per jaar onderdeel van uitmaak. Een groep waar ik mij steeds weer veilig voel om een nieuw uitgedacht verhaal aan toe te vertrouwen.

En toch raak ik bevroren.
Bedoeld om mij te beschermen voor die grote hoeveelheid liefde en passie die door deze mensen naar mij toegezonden wordt?
Bedoeld om voorzichtig te wennen aan het gevoel van trots dat ik nu voel over deze prestatie?
Bedoeld om mij scherp te houden voor een volgende keer?

Ik heb er nog geen idee van. Het is in ieder geval weer een zelfonderzoek waard om het uitgepuzzeld te krijgen. En ondertussen heeft het ontdooiingsproces zich bij mij weer ingezet, waardoor de inzichten als vanzelf kunnen komen.

 

 

3 Reacties op Bevroren

  1. Pingback: Bevroren - Vrij en blij zelfstandig ondernemen

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

*

15 − een =